bir kenar süsü olarak mı yaşıyoruz
çıkmaz sokakta
kıyıda
taşların altından uzuyor uçlarımız
ıslak topraktan
daha nemli
damlayarak özümüzü


sulak tarlalarda büyümedi köklerimiz
kıraçtı bakışları
hep büyüktü ötekiler, ötekilerden
kocamandı avuçları
düşleri kadar
atarlardı adımlarını


daima adımları kıstırılmış yavaş
yönlendirilirlerdi
her sokak başında uslu dur
hızını yavaşlat
hayat canavarı olma!
makûl ve anlayışla karşılanırdı
yaşayamamak


hızlı gülme, ağzını kapat
sessizliğe ayarla sesini
kıs
aynı ayarda kalsın bakışların
indir kirpiklerini yere
düğümüyle kalsın bütün anlamlar
şâha kalksa da yüreğindeki atlar
kır bacağını


düşünme
tül örtüleri kaldırma beyninden
okuyamadan kal
gündüze aşık gece
sakla yıldızlarını
karanlık şallarını
örtün yüzüne
karanlık kahırların


1 1 2012/Nazik Gülünay