söyleyin rüzgâra dağıtmasın saçlarımı...





vazgeçtim
şimşek gözlü baharlardan
çıtkırıldım yazlardan
heyhat ! verimsiz topraklara bel bağlamak
aklı yitiklerin işi...

çulsuz mevsimler bekliyor g e l e c e ğ i
duydunuz mu?
güneş parçalanmış yıldızlar kör kuyu
şaşırmış yolunu insanlık

fark ettiniz mi?
çürük sakız gibi e f k â r l ı z a m a n dağıldıkça dağılıyor...

çökkün gölgeler avuçluyor a y d ı n l ı ğ ı
ve ç e n e b a z iskeletler çok konuşuyor
ortalık kuru gürültüye gebe
dokuz ay on günü bulmaz
daha da büyür k ö t ü l ü k

ateşi yükseldi dünyanın
tez tespih ağaçları çoğaltılsın
birazda nane ruhu...
u m u t var mı?
düzelir mi yanlış gidişat

......

dilim s u s a r k e n
gözlerim hep k a n ı y o r
a l d a n m a k mübah mı ?
bilen varsa konuşsun
yoksa sonsuza dek sussun

münzevi ruhum
dinginliği tutturan selvi dalları kadar narin bilesiniz
dokunduğunuzda k ı r ı l ı r

ö z l e d i m
portakal çiçeklerini
kekeme sevinçleri
mavi uçurtmalı oğlanları, kırmızı başlıklı kızları
hepsi ahşap evlerin oymalı panjur figürleriydi
eskidi...y a n d ı b i t t i
k ü l o l d u

biliyorum
ayarı bozuldu şiirin, çivisi çıktı dünyanın
inanın s u ç bende değil
pusulanın y ö n ü ş a ş t ı










ayşe uçar
03 /01/2012