...............................................................................

Bulurum Senin


Benim güzel yarim sevgili yarim
Kaçsan da izini bulurum senin
Güzel kollarına kanat taksan da
Uçsan da izini bulurum senin

Arar mısın o güzelim çağları
Sorar mısın gezdiğimiz bağları
Geçit vermez yüce yüce dağları
Geçsen de izini bulurum senin

Öksüz yavru gibi beni ağlatıp
Gittin uzaklara başından atıp
Dört bir yana ateşini dağıtıp
saçsan da izini bulurum senin

Dindir Enis bağrındaki yarayı
Acep yıkılır mı gönül sarayı
Önüme engeller kurup arayı
Açsan da izini bulurum senin


Aşık Enis


1931 yılında Burdur’da doğdu. Asıl adı Hayri Sine’dir. İlkokula başladı ancak annesiyle ve kardeşleriyle birlikte Ankara’ya göçmeleri nedeniyle okulu bitiremedi. Küçük yaşlardan itibaren çeşitli işlerde çalıştı.

Aynı dönemlerde şiirle ve aşıklık geleneğiyle de ilgilenen Aşık Enis, önce bağlama çalmayı öğrendi. Şiir yazmaya ise daha sonra başladı. Usta çırak ilişkisinde yetişmeyen Aşık Enis, mahlasını da soyadını tersten okuyarak kendi koydu.

Geleneklere uygun olarak uzun yıllar bağlaması elinde birçok yöreyi dolaştı. Yazdığı şiir ve destanları satarak yaşamını sürdürmeye çalıştı. Bu dönemde değişik aşıklarla tanışarak bilgisini pekiştirip yeni arkadaşlıklar kurdu.

Şiirlerinde sevgi, gurbet, özlem gibi konuları işleyen Aşık Enis, yeniden Ankara’ya dönünce sevdiği kızla evlenip yerleşik bir yaşam sürdürmeye başladı. Bu dönemden sonra çeşitli gazetelerde çalıştı.

Sonraki yıllarda İstanbul’da tabelacılık yaparak yaşamını sürdüren Aşık Enis 2005 yılından bu yana İstanbul’da bir huzurevinde yaşamaktadır.

KAYNAK:© BeKa Sitesi
--------------------------------------------------------------------------------
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-315-)(-)(-)(

Baktığım her yerde bir güneş gibi
O kara gözünü bulurum senin
Yanaktan süzülen inen yaş gibi
Yüzümde izini bulurum senin

Aşk ile çarpan şu kalp atışında
Sevdanın yüreğe her batışında
İçli bir şarkıda kuş ötüşünde
Cilveni, nazını bulurum senin

Hazanla, hüzünle olmuyor yani
Sevmeme kimseler olamaz mani
Seviyorum seni diyorken hani
Ateşle, közünü bulurum seni

Seni göremezsem nic’olur halim
Kavuştursun bizi Mevlâ’m sağ salim
Sevda türküleri söylerken dilim
İnan ki sözünü bulurum senin

Sevda dedikleri her kula haksa
Anlarım ne diyor yüzüme baksa
Bu sevda sonunda kavuşmak yoksa
Bil alın yazını bulurum senin

Dokuduğu kiliminde saçakta
Efil efil yel olursun sıcakta
Koku salan ben her türlü çiçekte
Bal gibi özünü bulurum senin

Lüzumsuz pınarın gözelerinde
İpek böceğinin kozalarında
En güzel güftenin dizelerinde
Nağmede sazını bulurum senin

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz