Seslerin kulağında
görmek dünyayı
Yağlı boya vitrinindeki
gözlerin gölgesi gibi

Bir tren geçiyor şimdi
balkonundan
Seyahat ediyor diller
kaygan tabakasında

Yeşeriyor..
Çatıları güneşe küskün
yaşantılar

Soluklanıyor
Harflerin üzerinde gezen
göz pınarları
Susuyor düşlerim

Soruyor
ürkek bakınışlardaki
dokunuşlar
Susuyorum..

Direniyor
yangın yerinde
ıslanan yürekler
Sessiz uçuyor sevdalarım

Dinliyorum
Melankolik yaşantılar sandalını
Mırıldanıyorum
Sağlıklı coşan tümcelerimi

Islanıyorum
Kirpiklerime düşen
karlı kayaların sesiyle.
Sus diyorum sesime
Kılıçlarını bileyen
şövalyeler diyarında
karşılıyor beni.

Ellere sorulmayan sözcükler
geliyor yanaklarıma
Soy beni
diyorum nefsime
Duraksıyorum

Gözyaşı şişesinde
geçiyor yolculuğum
Yelkovana düşüyor
hüzün dakikalarım
Geçmişime atıyor kemendini
kara tahtalarım

Soyuyorum
nasırlarımı ıslanıyor
ellerim.
Gamzelerimi dolduruyorum
hüzün damlacıklarıyla

Duy diyorum kulaklarımı
Bir kez duy!

Sağlıklı sözler geçsin
ses tellerimden
Yansın bahar çiçeklerim
kalabalıklarda.
Soruyorum
Kelimeleri gözbebeklerime

Saklanan bir mum ışığı
gibi oluyor yüreğim
Sesleniyorum

Ellerin aynasında
sözlerin gölgesi
Düşünüyorum
ürkek bakışlarımı

Dolduruyorum
gözyaşlarımla gümüşlerimi
Uyanıyorum
soğuyor bedenim
Üşüyorum…

Haydi kalk şimdi!
Gözlerin uyansın
kum fırtınalarında
Ellerinle sarsılsın gözyaşları

Yaklaş
Duysun aynalar perilerimi
Uyan!
Son kez
aç gözlerini
Sorgusuz infazdayken
bedenin….

ÖMER ARDALI 29 ARALIK 2011 –İSTANBUL