1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1051
Okunma
gülmeden ve ağlamadan yazarım
var git düşme sözlerime
sonsuz bir hüznün içinde yatarım
hiç girme düşlerime
adımı isteme benden
kayıp bir kent ozanıyım
senin yaşam alanlarının çok uzağında ve dışındayım
umudunu koyma delik ceplerime
kaybederim ben ışığı güneşin doğduğu yerde
yüreğim ölümlü bahçe
sana adres veremem
kayıp bir kent ozanıyım
yársız ve yurtsuz bütün adımlarım
bana öyle baksan da gözlerinde kalamam
göçlerim kendi içimde
dudaklarını bana verme
suskunluğunu taşıyamam
kayıp bir kent ozanıyım
ilk sözüm son sözüm nedir kimse bilmez
bu vedaya bir ömürlük deme
belki yıldız olur gelirim bir gecene
belki de bu son nefesimdir dokunan tenine
sana söz veremem
kayıp bir kent ozanıyım
Cevap Yaz