Güneşi Eriten Gün-Ce

Güneşi eriten bir gün daha öldü
Ufuk kan kızılı bir öfkede sancılı
Gözlerini kısarak bakıyor hayata
Bir adam urbasız farkediyor güneşi
Bir kadın sahibini saklıyor kendine

Yeşil iffetli bir kalabalık çoğalıyor
İki kere iki hala dört diyor çocuk
Dört nufusu nefesliyor baba
Kıvamında bir keyfi dem tutuyor
Ölüm ağır suç acil yaşamalı insan

Sıfırları çarmıha geren bir niyette
Tek-bir Bir söyleniyor avluda
Ve deri muska yeşil türbe ulu bir şeyh
Bir olanın yanına yöresine ilişiyor
Kıyam-et bu sebeple yakınlaşıyor

Keyfimi bozmayın kafamı bozmayın
Hayatı doğayı ve kızları bozmayın lan
Diye kuduruyor görkemli hamaset
Cennet siparişleri veriliyor.Kampanya!
Makam mevki mülk sefilleri ululanıyor

Damarı kör bir akıl çoşkuyla öne çıkıp
Bende varım ey insanlık kalbi ve ey
Heybesinde heybetiyle dolaşan mutluluk
Beni de katın bu olağan üstü sıradanlığa
Ben dünyanızın ruhuyum diye para-lanıyor

Ve kaçış başlıyor hücrelerin hizasından
Kan suskunu kelimeler doluyor kalbe
Suları kusturan kirlilik ve havayı ve toprağı
Alaşağı ediyor şiirin önünde koşanları
Yarın içinse söylenecek bir umut yok

Güneşi eriten bir gün daha ölüyor….