3 kişi vardı tanıdğm en iyi dost 3 kişi..
hatrladın mı?
sen , ben , o !
maziye sığdıramadığmz çocukluğmuzu
3 duvar 1 demir parmaklığa sığdırmandı mevzu.

yazabileceğim 3-5 anı,
hatırladın mı o ânı!
konuşmadan uyuduğumz akşamları.

-son otobuse yetişip yolculuk yapmak,
gökyüzüne yıldızlardan hayaller kurmak
bazen koca şehre 3 adımla sığamamak
özleminle, gözlerinde duyduğm sessizliğinle ağlamak-
hatırladın mı bunları ?

"bir kova kum beji" dedi usta
parmakların,kirpiklerin olmuş boya.
yaptığın en büyük hata;
"elif türküsü"yle başladı o yolculukta.

yalan konuşmadan yazdığm şiirlerm gibi dünya
ağlatmaktan çok güldürürdü hatıralarla
aradığmda ulaşamayacaksam bu akşamda,
güneş parmaklıklar arasından gözlerime dokunma !

olmadığın hergünün sabahına küfretsem,
yokluğnda yazdığım şiirleri yaksam ne fayda.
hiç gelmeyeceksin gibi geldi, ilk akşam daha!
bak yokluğunda büyüttüğüm aşktaki feryada.

gel desem bu akşam sana,
iki elin kanda da olsa.
ağlıyorum ortak yalvartma,
bak şu telefona!

//NMaN