Limonlu bir salı tarifi öncesinde
"bana geç kaldın" peronunda
masalına gitmek için bekleyen bir kadın
kadim bir kadın
göz bebekleri emeklemekten yorulmuş kadın
aynasında başka bir yolculuktan
ödünç aldığı suretleri
alnında geçmişten kalan meşru trajediler
daha çok sevmek istedi
diri bir mevsimden daha yeni aldığı şevkle
elindeki inancı adama uzattı
gri bir cevap iki dudak aralığından geçmeye çalışan :
"üzgünüz limitiniz yeterli değil...
üzülmeyin
dünya
her üç yüz altmış beş düşte bir masalını tamamlar."

"ama... ama bir yanlışlık olmalı..." diyemedi kadın

gizemli kadın
pembe çiçekli gece gözlüğünü çıkardı gözlerinden
belli ki hafifçe titrediğinden olsa gerek
son ayrılığına bir şal örttü
üşenmedi gözyaşlarını yerden teker teker topladı
dağıtmadan aynalı kutusuna yerleştirdi
çatlayan kabuğuna çeki düzen verdi
avucundaki peçeteden resimlerle
betonlaşmış ruhundaki kan izlerini temizledi
tüm cömertliğiyle
ön yargılarını
ihtiyaç sahibi pişmanlıklarına bölüştürdü
ve tüm ihtişamını da yanına alarak
gölgelerini koluna taktı
gitti
iltihaplaşmış beklentileriyle

Oysa
Oysa daha o sabah
ne de iştahla yemişti
özlem kokulu kurabiyesini
ve limonlu kekini
ekşiliğinden hiç şüphelenmeden...

Oktay Coşar