Acaba yazılan o kadar şiir seni anlatabiliyormu
Yada tarifsiz acılarımı yaşatıyormu bilinmez ama
Ben seni öldürmekle bitiremiyorum
Her gün yeni bir sayfa
Her gün yeni bir acı
Ve yeni bir şiir düşüyor düşlerimden
Tarihinde son kulanma tarihi bozuldu
Küf tuttu sende k’alma ne varsa
Aşkın ile zehirlenmem bundan ibaret
Sanki Uzak yollardan geldim
Bu şehirde hiç yaşamadı bedenim
Neden mi.?
Senden sonra sahiplenebildiğim tek şey ölümdü..

Yas tutan ben değilim aslında O
Saflığı kimseye kaptırmıyor
Seni yaşatanda o
Beni öldürende
sevdirende o
İşte
Senin sahip çıkamadığın Kalbim
Sana sahip çıkıyor ne tuhaf değil mi
Beni benden alıp götürüyor
Hüzün rüzgarlarında savuruyor
Deniz kokan yaşları döküyor
Ben değilim işte o
O
Hep onun suçu
Senide o sandı ya o
Orası hüzünler ülkesi
Küçük ama içinde dünyalar kurulurdu bir zamanlar
Şimdilerde ise dünyayı başıma yıkıyor
Sen yoksun diye...

Ahmet ÇALIK