Bu gün son şiirimi yazayım diyorum
Sessiz sessiz bu beyaz sayfaya
Son diyorum son artık gönlüm
Aldırma.
Geç bu hayallerden geç
Sen böyle boş bir kalbi alıp orta yerinden
Böl gitsin.
Her gün aynı şey üzerindesin
Aynı boş hayalle sarılıp sarılıp yatan sensin.

Kalk uyar kendini
Yaprakların birer birer düşüyor
Güz kapıda hey dostum
Daha baharları bekliyorsun.

Tamam yorgun kalbim
Yorgun.
Ne yaptın ki yorgunsun diyorsun
Meğer hayaller ne kadar ağırmış
Meğer yaşamak hayal kurmaktan kolay
Gerçek, hayallerden kolay
Kolay yaşanırmış.

Hep bekledik sevgiliyi
Çıkıp gelsin diye.
Niye biz sevgiliye gitmedik,
Sevgiyi büyüten biz değildik.

Yandık kendi içimizde hayallerle
Güz gelirken bahara öykündük
Kafamızda, hayalimizde vardı hep
Biz yalan yanlış işleri gerçek,
Gerçeği hayal bildik.

Yok mu çıkaracak burdan bizi
Uzun kısa ne varsa
Burdan öteye...
Haydi gönlüm yüksel yüksel ne olur
Ağır olan düşüncen
Yürümek, yapmak gerçeği kolay
Sen bir adım at yeter.

(Aralık 2011 İstanbul)