Tevhit bayrağının başşehri Mekke
Siyahın yakıştığı başka bir kent var mıdır böyle?

Ve güllerin efendisinin o nur bakışlarının aydınlattığı
Doğuşuyla kâinatın canlandığı
Huşu ile gönüllerin bağlandığı
Mekke-i Mükerreme
O mübarek belde

Affın sembolü Arafat sende!

Temaşa ederken bile
Siyahlar içinde
Gelinler gibi süzülür rengin
Allah’ın beyt’i Kâbe

Şehirlerin anası
Vahyin mekânı cebeli nur saklı gövdende

Hani o yüreklerin yarası sızlar
Dağın taşın ağlar
Güvercinlerin karalar bağlar
Örümceklerin ağlar
Hicretiyle Nebi’nin

Gözleri yağmurları hüzünlendiren bakışlarla
Dolu dolu bakar gül yüzlüm,
Uzaklaşırken ufukta Kâbe
Nasıl bir hüzün çökmüştü öyle
Ayaklarının altından kayarken Mekke

İslam’ın inkılâbıdır hicret

Ve sekiz yıl sonra hicretten
Fetih müjdesiyle buluşurken ashab
Resulün bayrağı altında

İslam’ın sesi Bilal’ın nefesi duyulur
Kâbe ezan sesiyle kıyama durur
Hicabla yere düşen başı Mekke dağlarının
Bulutlara kavuşur

Boynu bükük yıldızların alnı secdeye iner
Nasıl bir tablo ki bu Âlem coşar
Melekler bile semadan alkış tutar

Ey Mekke hüzünle gidişlerin
Bayram gibi dönüşlerine tanık ol

Safa tepesi müminlerin biatine şahit ol

Ses Nebinin sesi!

Benim halimle sizin haliniz,

Yusuf’un halince olacaktır.

Yusuf’un kardeşlerine dediği gibi ben de diyorum ki:

"Size bugün hiçbir başa kakma ve ayıplama yok.

Allah, sizi bağışlasın.

O, merhamet edenlerin en merhametlisidir" Gidiniz; sizler serbestsiniz".

Bu nidayla seslenir Resullerin Resulü

Gülsün artık Medine gibi Mekke’nin de yüzü