Kanadı kırık kuşlar gibi
Hasret kaldım uçmaya
Keşfedemedim gökyüzünü
Şöyle
Sereserpe süzülemedim
Kırlara ovalara vadilere
Bir de konamadım yüreğine
Şarkımızı fısıldayamadım kulağına

Baharsız güller misali
Tomurcuklanıp açamadım
Kar altında kaldı hep umutlarım
Öylece
Kırağı çaldı yarınlarımı
Gecelerce titredi dallarım
Üşüyorum diyemedim
Güneşe sevdalı kardelen gibi
Sana kavuştuğum an öleceğim.
Biliyorum


Yatağına sığmayan dereler vardır ya hani
İşte aynen öyle!
Ömrümde sadece bir kere
Çağlamak, coşmak istedim de
Ne çağlayabildim nede coşabildim
Kurudum kaldım ellerinde
Eridim bittim buhar oldum günden güne
Sürükleyemedim toprağımı, taşımı
Kana belenen dertli başımı
Gömdüm sonsuzluğun koynuna
Çeviremedim yönümü sana
Akamadım yüreğine


Kahkahalar dan vaz geçtim.
Tebessümlerimi bana geri verin
Sizin olsun tüm sevinçler
Ben hüznümle de gülümserim.

Yer bulamadı yüreğinde, yüreğim.
Namekanım...

-----------
Öyesine dil dökmüşsiniz ki,söyledikleriniz realsa sevdiğin insanın halı perişan.Onun yüreğine ve kanına girmişsiniz,umarım okur ve o güzel dökdükleriniz mısralarınıza da o ağırlıkta cevap verir.O çağlayanlar gibi akıp size gelmesi gerekir.
Sevgim sevgin olsun can şaire,sevgi ve saygılarımla...