bugün
en üzgün resimleri çektiler
ayrılığın
en uzun trenleri arasından...
işte kırılıp gidiyor
sabahın ilk konukları da;
güz yelinin kapısına çarparak öylece.....








gülmenin adresi ben değilim,
onu
benden sormayın artık..
zaten yazım da bozulup gitti,
bir daha gelmemek üzere.

üstelik
şimdi,
dalgın bir acıma düşüyor payıma,
bu bozulmuş yaz serüveninden.

varsın
güneş gözlerimi geri vermesin.
elbet
bir yolunu bulup,
ben de güneşli bir günde
resimler çektiririm
benim de
birikmiş alacaklarım olur dünyadan..

şimdi bütün trenlerini
kaçırdım aşkın..
kopuyor rüzgar gülünün
bütün yaprakları.
çözdüm hasretin
bütün metinlerini bir bir.
artık yalnızlığı bile;
hüznü
hiç mi hiç duyulmayan
bir yagmurun içinden vurmalı,

ya da alışılmadık şeyler olmalı bugün;
rüzgar
bir kuşu alnından öperken,
şaşırıp dağılmalı mesela.....


ve şimdi;
gönlümü kışlara sattım,
yokluğunda;
baharı görmesinler diye......