Su çağırırım yağmurlardan

Gözlerim dökülüyor eteğine

Güneş dallarında üşüyen buz duvarlarım

Muşamba çiçekleriyle bezenmiş

Yarım yarım ağlamış, gülmenin senfonisinde

Esmer, tatlı bir kadın tanımak için acele de etmiyorum

Sarı fanilamda leke yapan gözlerini silmediğim gibi

Aslında hiçte bu yüzden kendimden utanmıyorum!





Kılığımı başımı örtüyor dik uçlu çatılar

Yırtık sokakların birinde düştüm yüreğine

Kindar mevsimin yeline astım yine ceketimi

Kâğıttan çaylak uçurtmaları havalandırırken ölüme

Arabaların geride bıraktıkları lastik izlerinde ki özlemle

Olsun, her bir sevda benden daha serseri

Zift çekilmiş göklerden daha eksik rengi

Kıyıp’ta aha şuracık ta kendimi bir cellâtta astıramıyorum!





Siyah boyalı tuvallerde beklemektir

Nefesiz bir odanın içinde yaslanıp direğine

Alıntılar, tanıklar ve tutanaksız acılar

Depreşiyor gövdesinden tomurcuklanmak isteyen günahlar

Kâğıtlar boyu hatırlanmak isteyen dizzelerin hatrı

Son bulan aşkların talihiyle tıpa tıp aynı

Haykırışlarla dolu sessiz kalp çarpıntılarına ne gerek var

Lanet olsun; onu yerinden koparıp bir çöp tenekesine fırlatamıyorum!





TİMUR İNCE