Adam yetmiş yaşında pir-i fani bir kişi.
Ağzının içi bomboş kalmamış tek bir dişi

Kadın da da altmışında lakin bakışı kötü.
Suratı buruş buruş. İstiyor biraz ütü.

İkisi de yapmakta birbirlerine beste.
Çekerler kürekleri hep aheste aheste.

Yakınları bakarlar bu aşk olmakta sorun.
Derler’ Evlendirelim’ kız-kızan, oğul-torun.

Adam sarılır işe hemi de can havliyle
İstetirler kadını peygamberin kavliyle.

Bir kaç gün geçer geçmez düğün dernek kurulur.
Zurnalar peşrev çeker, davullar da vurulur.

Balayları için de gönderirler Erdeğe
Orada girecektir bizim gençler gerdeğe.

En sonunda varırlar çok güzel bir otele.
Çekilirler odaya tutuşarak el ele

Titrek bedenlerini karyolaya atarlar.
El ele tutuşurlar ve öylece yatarlar.

Ağızlarından çıkmaz ne kelime ne hece..
Hep el ele yatarlar tam yirmi yedi gece.

Kadın , akşam olunca bu anı gözetmekte.
Elini zarafetle adama uzatmakta..

Hepsi bu olan aşktan usanmazlar bıkmazlar.
Yirmi yedi gün geçer.Hiç odadan çıkmazlar.

Yirmi sekizinci gün kadın verir elini.
Zavallı adamcağız anlatır ahvalini.

’ Biraz soğuk almışım..Ben birazcık kırgınım.
Beni çok hırpaladın..İnan hanım yorgunum..