Uzun zaman uğraştım, hicivler yazıp durdum
Tek başıma savaştım ama etmedi fayda
İstilâya uğradı ne yazık şiir yurdum
Fırlatacak tek okum dahî kalmadı yayda
Geri çekiliyorum, beyaz bayrak açarak
Bütün şiirlerimi dört bir yana saçarak

Herkes yoruma bense gerçek şiire yandım
Hep bir ilaç aradım kanayan bu yaraya
Hak’tan umut kesilmez belki bulurum sandım
Ama tüm gemilerim oturdular karaya
Anladım bu devirde değer görmüyor emek
Boşaymış olmayacak duâya âmin demek

Bir çok şiir okudum burada bütün gece
Öyleki bir çoğuna şiir bile diyemem
Serbestler fazla serbest, heceler eksik hece!
İyileri de vardı haklarını yiyemem
Bir çoğunun altına onlarca yorum dolmuş
Hataları ne gören ne de söyleyen olmuş

Bâzı isimler var ki aman değmesin nazar!
’Çok harika’ demişler ne kadar şiir varsa
Ve bundan pek hoşlanmış övülen şâir, yazar
Bırakın gökyüzünü, başları değmiş mars’a
Yazmışlar karşı yorum, olmasın diye ayıp
İltifatlar bol lâkin yazık ki şiir kayıp

Tüm bunları görünce anladım ki nâfile
Belki herkes gerçeği görür diye beklemek
Bambaşka bir amaçla yola çıkmış kâfile
İşin raconu olmuş birbirini keklemek!
Herkes memnun hâlinden, kandıran da kanan da
O halde tüm kabahât gerçekleri ananda

Ben artık susuyorum, zaten fazla ses ettim
Al gülüm ver gülüm’ün anladım gelmez sonu
Baktım ki ne desem boş, en sonunda pes ettim.
Artık rafa kalkmıştır benim için bu konu
Mâdem herşey dört dörtlük, böyle mutlu bu âlem
Bir daha bu mevzûda yazmayacak bu kalem.

Altıaralıkikibinonbir

.