ŞİİR: Muhip Erdener SOYDAN (babam)
Doğum tarihi: 20 Ekim 1943
Ölüm tarih : 15 Ekim 1986

Minik kızından ayrı
Toprağa düşmesiyle
Filizlendi karanfil…
Yine tomurcukları
Yaprak yaprak açıldı
Musiki gibi, koku
Etrafına saçıldı…
Ayların ağırlığı
Çiçeğin boynundaydı
Temiz aşkının bağı
Şebnemin koynundaydı…
Her sabah şafak vakti,
Kırmızı güzel rengi
Güneşle açılırdı…

Güzel kız yaşlı gözle
Günlerini bağladı.
Günleri azap oldu,
Bir mucize beklemek
Ona bir serap oldu…
Karanfili ayrıydı
Ne gelirdi elinden
Istırap çok acıydı
Yaralıydı kalbinden…

Ümitsiz yaşamanın
Zararı kalbe olur
Her karanlık akşamın
Bir beyaz fecri olur…
Ayrılık bir ummandır
Tutuşan gönüllere
Ölüm acı figandır
Aşktan yaşlı gözlere…

Günleri günler aldı
Her gelecek yarını
Soğuk akşamlar sardı…
Güzel kız için için
Eriyordu gittikçe
Mukaddes aşkı için
Sönüyordu gittikçe…

Sisli bir bahar günü
Tanyeri ağarırken
Üzüm siyahı gözü
Ayrılık çağırırken
Bir ümit soldu gitti…

Dönüşü bulunmayan
Bu sonsuz girdaplı yol
Ne kadar da karanlık
Karanlıktan ağlayan
Ruhlara rastlanıyor
Ruhlar karşılaştıkça
Sular gibi çağlıyor.

Küçük kız matemlerle
Serviler ülkesinin
Yoluna çıkarıldı
Küçük bir servi dibi
Onun için ayrıldı…

Şimdi yalnız kalmıştı…
Duvarları topraktan
Dört köşe küçük oda
Bir zamanın aşkıyla
Yaşayanı almıştı.

Serviler ülkesinin
O gün de kapıları
Ağır ağır kapanıp
Misafirleriyle kaldı…

Birden sisler yağmurla
Rüzgarlar fırtınayla
Karışıp bora oldu
Karanfilin şebnemi
Yağmurla kardeş oldu
Açılan tomurcuklar
Şiddetle sarsıldılar
Topraklarından kopup
Rüzgara asıldılar…

Ortalık yavaş yavaş
Duruldu, sis kayboldu
Bir bahar gecesiyken
Bir yaz sabahı oldu…

Serviler ülkesinin
Sessiz fısıltıları
Haberler veriyordu
Yeni bir yolcu daha
Rüzgarla uğramıştı
Bir servinin dibine
Düşüp orda kalmıştı…

Günler haftalar sonra
Serviler ülkesine
Ziyarete gelenler
Serviciğin dibinde
Al bir çiçek gördüler…
Gözler yaşlarla doldu,
Fısıltılar kayboldu.
Çiçek mukaddes aşkdan
Bir ilahi nur oldu…

Latif kırmızılığın
Boynu tekrar büküldü
Kökler, siyah odanın
Toprağına süzüldü…
Bağrındaki şebnemi
Aşkının ateşiyle
Bir buhar oldu uçtu
Kopan yapraklarını
Serviliklere saçtı…
Her servinin sahibi
Beklemezken misafir
Daha akşam olmadan
Onlara oldu fecir…

Karanfil, sızısıyla
Serviler dizisiyle
Yapyalnız orda kaldı
Toprak yavaştan onu
Kendine doğru aldı…
Karanfil artık orda
Sonsuz geceye daldı.
Çünkü o derinlikte
Küçük kızcağız vardı…

Muhip Erdener SOYDAN
15 Haziran 1963 Cumartesi Saat: 13:23