Küllerimden doğmadan çıkıverdin
Ben , yaban ellere gitmeden
Sanki ağlatacak söz arıyordum
Sanki ölüyordum
Söndü umut ışıklarım ve sen geldin
Ben gitmeden
Işıkları yak canısım

Dün gibi kokuyordu bahçemdeki güllerim
Bugünü seninle kokluyorum
Yarını kim bilir hangi nefesle ve nerde
Ya yarını göremezsem
Ya önüme bir perde çekilirse
Işıklarım sönerse
Sönmeden
Işıkları yak canısım

Belli bellisiz
Görünür görünmez
Hayaller kuruyorum yastığa kafamı dayayıp
Bir an rüya diye yilkiniyorum
Karanlık odamda ve korkuyorum
Ben korkmadan
Işıkları yak canısım

Beni beyazlara sardılar
Kefen sandım değilmiş yaşıyordum
Üzerime köy kokulu toprakları attılar
Örttüler üzerimi ve karanlığa büründü o an
Sağım , solum ve her yerim
Bir ürperti girdi içime
Senin arar oldum derinlerde
Karanlıklar eşliğinde
Seni bulmam için
Işıkları yak canısım