Söze nereden başlasam?
Bilemedim
Seviyorum deyip canıma kast eden senden mi?
Yoksa seni sensiz canı pahasına yaşayan
Ömrünü sadece sana adayan benden mi?

Ey sevgili!
Madem seviyordun Ne diye Aşk bitti!
Her şey sadece koca geçmişe niye? Sindi

Uçurumun en ucuna kadar getirdin, aşkımızı
Bari itseydin!
Arkanda delilde, gözü yaşlı sevenin de kalmazdı

Sen diye haykırışımı senden başka herkes duydu
Bir tek sen duymadı, çünkü umurunda bile olmadı

Beni de bu kadar seven olsaydı, bende bakmazdım ardıma
Farkında bile olmazdım hatta!

Her köşeye sensizliği yazdım
Sensizliği karaladım

Artık içimde kalmadı senden eser
Kalmadı o bana bakan gözler

Sadece umutsuz vaka olarak bakıyorum sana
Ve yaşadığımız bunca zamana

Her şey bitti, zaman geçti
Anlamsız sevgin içime işledi
Sanki seni yaşayan ben değil! Bedenimdi

Bağımlısı olduğum, günlerce hayalini kurduğum
Sen ey sevgili!
Daha kaç zaman bekleyeceğim seni!
Kaç vakit uğrunda öleceğim ki!

Sen bir kere sevdin beni
Uğrumda bir kere öldün belki

Ama ben bir kere sevdim seni
Uğrunda defalarca kez öldüm

Her geçen gün aşkınla eridim
Kırk parçaya bölündüm

Beynimi sen, sen diye kemirdim
Adını bile söyleyemedim

Dilim lâl oldu, fırtınalar hep içimde koptu
Daha kaç zaman bekleyeceğim seni!
Kaç zaman, sensiz geçecek

Yoksa!
Ömrüm sen, sen diye mi bitecek!
Ruhum kaç? Zaman daha sensizliğe bürünecek!

Lokman Bekler.