7
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2244
Okunma
Bina gibi bazen yıkılıyorum,
Enkazlar altında sıkılıyorum.
Üşüyorum bazen buzulda gibi,
Bazen ağaç gibi yakılıyorum.
Kah kuş gibiyim, kah mahpus misali
Karanlık zindana tıkılıyorum.
Kah ümit dolu, kah ye’se giriftar ;
Tıpkı yaprak gibi dökülüyorum.
Varır mıyız istenilen noktaya,
Düşünüp düşünüp takılıyorum.
Ve sonunda bir nur gelir imdada :
‘’Olmak için sabra sokuluyorum’’.
O nurla yeniden, düştüğüm yerden
Ye’sin karşısına dikiliyorum !
O anda bağırır şeytan acıyla :
‘’Eyvah, işte böyle yok oluyorum !’’
30/11/11
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz