İnsan intihar etmek istediğinde bunu başaramayabilir, zordur gerçekten,
Bazen kendisini başkasına da öldürtebilir, bu da kolay değildir gerçekten,
Birkaç kişinin yaralanması önemli olmayabilir, onları feda etmek gerekir,
Nasıl olsa bu işin sonrasında yine istenilen amaca ulaşmak gelecektir…

Ölmek ve öldürmek nasıl bir duygudur? İkisi de aynı kapıya çıkmaktadır,
Erol Evgin televizyonda ‘İf you go away’i söylüyor, cesaret bu olmaktadır,
Bana kalsa kendimi önemli şairler arasında görürdüm, aynı kapıya çıkar,
Gerçi adam da kıvırıyor olayı, hayat böylesi cesaretlerin adı olsa ne çıkar…

Şarkıları seviyorum, türküleri seviyorum; resmi, romanı, bütün kitapları,
Gerçi okuyamıyorum bu son zamanlarda, bu da hayatın başka bir dramı,
Hayata başladığımız zamanı ve zemini bilemiyoruz, kendimiz seçmiyoruz,
Gideceğimiz yolun ne olması gerektiğini değil nasıl olacağını bilemiyoruz…

Her halukarda geldiğim durumdaki kendimden memnunum ama arkası,
‘Kiraz bahçesi!’ derdi, yanımda rahmetli, huysuz ve tatlı kadın bulunsaydı,
Kiraz bahçeleri… Kulağa hoş geliyor kalıbın ifadesini bulduğu seste ama,
Her ne kadar içinde olmak istesek de orası çok uzak ve bilinmez diyarlarda…

Adamdan başladık nerelere kadar geldik gündem bu kadar hareketli olunca,
Yapılacak da bu, bir daldan ötekine atlamak, her ne kadar gerekli olmasa da,
Zaten sanat bunun adı değil midir geldiğimiz düzeysizlikten dünyaya bakarken:
Sanat gereksizliklerin gerekli sanılan arenada salınmasıdır, doğru tarifi yokken…