GÖZLERİ VE ELLERİ (1)

Havada ılık bir rüzgâr; saçlarını dağıtıyor.
Ben yine gözlerine dair bir şeyler söyleyeceğim
Sen yine park bekçisini gözle
Ben gizlince bir gül koparıp sana vereceğim.

Elimi havuzun suyuna daldırıp( sanki yüreğine)
Gözlerine öyle derin ki…
(Düşünce gözlerine kayıp olurum)
İçimi burkarken sözcüklerin;
“ya sen erken geldin
Yâda ben geç kaldım”
Ne sen geç kaldın
Ne ben erken
Buydu olması gereken.

Ameliyat masasındayım
(Ölümü his edince )
Gözlerini tavana işlemiş; bir nakkaş
Kim gözlerini işleyebilen nakkaş?
(Doktorlar aldırmadı narkoz etkisi dedi; birisi.)

Yüzümde tebessüm; ameliyat masasında
Ölüm korkuyordu yüreğimden
Sen çarpıyordu
(Doktorlar şaşıyordu)
Bense gözlerinde dolaşıyordum

O narin ellerin ellerimde
Havuzun başında gözlerine bakıyordum
Sarhoş oluyordum
Sen yasla başını; göğsüme
Ben saçlarında dolaştırırken kaba ellerimi, incitmeden seni
Anlat içinden geçenleri
Ya da sus dinle beni; sana gözlerine dair bir şeyler söyleyeceğim…

Saat yirmi üç on gülümse;
Gamzelerinde gül açsın
Dolaş yüreğimi yasakların inadına
Ömrümce ilk defa seninle mutlu oldum.
Korkusuz olsun adımlarımız mutluluğumuz ebedi olsun
Hep sana gözlerine dair…
Yüreğim çırpınıyor
Bekledim
Gelmedin…

8mayıs 2010


GÖZLERİ VE ELLERİ (2)

Yürüyordu zaman üstümüze doğru
(Su berrak avuçlarımı ovdu)
Kupkuru bir dal gibiydi
Elleri narin ve hünerli
Beyninde kanatın resmi
Elinde fırça yanıyordu,
Can çekişiyordu.
Gözleri tuvale kendini çiziyordu

Öyle sersem bakıyordum ki; gözlerine
O gözler o kadar güzel diki…
Bu kadar anlam nasıl sığdı?
Yılan gibi bakıyordu
Yanından geçtim görmedi
Anladım gözleri kördü.

Önce avuçlarımda elleri kayboldu.
Sonra bedeni
Fırçanın külleri savruldu
Dilli çataldı
Saçları rüzgâra dolandı
Birden yok oldu

Ben uzandım yatağıma
Odamın kireci dökülmüş tavanında
Orda bir çift göz vardı
Kireç döküldü
Duvar çatladı
Tavan öylece kaldı.
Ürktüm korkmadım

Tavan yoktu gözleri vardı
O kadar anlamı nasıl içine sığdırdı
Yılan gibi bakıyordu
Ama ne yazık ki kördü

Zaman durdu su kurudu
Dedim resim dedi şiir
Umut vardı tuval kanadı
Umut vardı
O yoktu
Tuval kanadı
O yoktu ben kanadım
Kazım DEMİR 06.06.2010






RESİM ŞİİR YAZDI.


Yürüyordu zaman üstümüze doğru
Su berrak avuçlarımı ovdu
Saçlarına rüzgâr doldu.
Eğdi başını kaldırdı
Gözleri beni benden aldı.

Kupkuru bir dal gibiydi,
Elleri narin hünerli
Beyninde kâinatın resmi

Elinde fırça can çekişiyordu
Tuvale gözleri kendisini çiziyordu
Öyle sersem bakıyordum ki gözlerine
Bu kadar anlam nasıl gözlere sığdı
Bazen bir yılan bakıyordu yakıyordu.

Yanımdan geçti görmedi
Anladım ki kördü
Önce avuçlarımda elleri kaydı,
Sonra bedeni
Fırçanın külleri savruldu
Dilli çataldı
Yılandan yılan çıyandı…


GÖZLERİ VE ELLERİ (3)


Gözlerin kocaman bir dünya
Ben o dünyada bir nokta
O kadar büyük işler için ellerin
Narin zarif hünerli
Kuş cıvıltısını
Rüzgarın sesini
Tuvale çizebilen
Ama gözlerin
Çeliği eritecek kadar keskin bakan
Derinliği yüreğimi burkan
Hep gözleri karşımda öylece bakıyor bana
Mutlu olmak var dedim kendime
O günden sonra…