Boşluğa dalıyor gözlerim
Beklemek değil bu hal
Bir başka heycan mı
Yoksa heycansız kalmak mı bilmiyorum

Sadece biraz tuhaf geliyor
Nefes alıyorsun diye yaşamış sayılman
Halbuki hiç bir anlamı olmuyor çoğu zaman
Çünkü doğum ile ölüm arası o çizgi değil ömür

Anlatmak isteyipte sustuğum oldu
Hemde fazlasıyla
Ama en kötüsü konuşupta anlatamadıklarımdı
Ki en çokta onlar acıtırdı canımı

İçimi konyakla ısıtmaktan sıkıldığım an
Kurşunla beynimi uyandırmaya karar verecek gibi
Ama korkak
Ve cesur biriyim

Yani tamamen çelişkilerden ibaretim
Anlamsızım mesela
Yada inkarcı
Belkide cahil

Her ne adla çağırırsan çağır
Sadece bir mukaatım
Gecenin sessizliği içinde kalmış
Ufak bir tını

Keskin soğu şakaklarına dayamış
İntiharın ince çizgisinde cambazlık yapan
Simsiyah,masmavi,yepyeşil bakan
Sokakların birinde yatan bir çocuğum

Bir anın düşüyle uyuyorum
Çelişkilerimden sıyrılışımın şerefi için
Anlam denen kavramın içine dolmak için
Nefes almaktan başka şeylerlede yaşadığımı kanıtlamak için
Senin için yaşıyorum
Sense kendin için
Ve sonra ben suçlu
Ben hırsız
Ben pis,nalet biri oluyorum
Halbuki ben sevebiliyorum
Sen sevemiyorsun
Ben kuyrumu tanıyorum
Sen beni tanımıyorsun

Yusuf Kafkas