Acımasızdır kentlerin geceleri heyhat
İçinde yitip gidiyor binlerce hayat
Gecelerde intikam, gecelerde itiraz sesleri
Kiminde yaşam sancısı, kiminde aşk
Bir yanı dibe vuruşların kıvranışında
Bir yanı şişelere akanların isyanı
Bir de aynasızları
Ah yaşamlar oluk oluk kanıyor, içim kanıyor
Birileri geceleri, geceler birilerini arındırıyor

İçli bir türküdür ıssız gecelerde
Sokakların kimsesiz göçebe çocukları
Yeşeren umutları da, içlerindeki baharda
Karanlıkların yıldırım yürekli sessiz yıldızları
Sızar kemiklerine soğuk ve acı
Sarı ışıklı odaların hüznü gömülür içlerine
Onlar her gece- ölümle kol kola
Zeybeğe dururlar usulca

Kaldırımlarda fahişelerin taze izleri
İliklerinde sancılarla, savurarak yürüyorlar yürek ağrılarını yollara
Üstlerinde yıkanınca çıkmayan zulmün siyah lekesi
Yayılıyor yaşamlara hükmeden kentlerin caddelerine
Ve geceler mağrur bir tebessümle bakıyor suretlerine

Uzun bir yolculuktur kentlerin her gecesi
Yürekleri sevdalara salanlara benzer
Hırçın bir dalgada köpük tanecikleridir umutlar
Kimi fırtınanın tam ortasında
Kimi kabına sığmayan öfkelerin tozunda
Hepsi tarumar, kırık düş yolcuları

Kimi bir dalga hırçınlığında, aşındırır hayatın kıyılarını
Kimi köpük köpük mavinin büyüsünde, akar şelalelerde
Kimi bulutları ardına almış, takılmış asi rüzgârların peşine
Öyle kitlesel bir trajedi, yayılmış zamanın dirimlerine
Ve kokmuş kentlerin bozuk düzeni, yıkıp geçiyor insanlığı
Düşünmeli diyor kalbim-Düşünülmeli

Kader almış koynuna düş yolcularını
Dünya mutluluğu içiyor kristal kadehlerde
Şerefe diyor gelmişine geçmişine
Gayrisine boş veriyor
Kulağımda kimsesiz çocukların türküsü
Akıyor hayat mahkumları kıvrım kıvrım şiirime
Tırnaklarım etimde

Ve eksik yaşamların haklı itirazları
İsyana dönüşüyor göz bebeklerimde
Sanki bir savaş temposudur
Sesleri devrim menzillerinde
Vuruyor bamtelime

Ah bu kentler ve geceler
Ah bu zulümler ve ölümler
Bu kirli dünya, bozuk düzen
Ama hazanlara inat
Yeşerecek içlerindeki bahar
Yeşerecek ümitler.


26/11/2011 /N_Erol