"Kelimeleri ardı ardına dizmesi zor bu gece
çünkü ben seni hiç ama hiç hak etmediğimi
Yokluğun yangın olunca anladım...

Yıllarca aşkı düşleyip şiirler ören yüreğim
Engin denizler gibi çağladı hiç gelmeyen sevgiliye
Issızlığa hapsolunca anladım...

Devir aşkı düşleyip aşklanmak değil
Devir yalnızlığa sevda olup yanmakmış
Gerçekler önümden süzülürken..anladım."

"Can Yücel üstad kadar anlayamam ama bende anladım"

//

Ayaz gecelerin sabahı ürperttiği donuk düşlerde
Sevgili yerine yalnızlık sızısına sarılmalarımı gördüm geçmişimde
İrkildim...

"Bir kez olsun aşk bizi niye bulmadı?"

Aklım varlığının tadı nasıl diye düşünürken
Ruhum yokluğunun tadında düğüm düğüm gözyaşıydı...
Sus düşerdi düşlemelerime
susardık...

Yüreğimin bir yerine kendi ellerimle sakladığım sevdam
Sahipsiz şiirler adıyla yankılanırdı gönlümün boşluğunda
Elbet duyardın...

Ne vakit gelsen aklıma
Gökyüzünde bulutlar birbiriyle yarışırdı
yüzümü okşamak için...

Sen varlığıma dokunurdun...
Sensizliğim sus olurdu damla damla...

Derin bir Offfff çekerek
Seni düşlemenin hesabını veremediğim şiirler yazar
Gönlümün en derin yerine!
Sahipsiz sevdalar mezarlığına gömerdim
Hem doğardın
Hem ölürdün...

Özlemlerim arttıkça
Sen bir kere daha...doğar ve göçerdin
sahipsizler mekanına

Kaç kere tohumlandın
Kaç sonbahar yalnızlığında göçtün bilmiyorum...
Bu yüzdendir ne varlığına sevinebiliyorum
ne yokluğuna üzülebiliyorum...

"Belki de bu yüzden sahipsizsindir ha?"

Belki...

//

Bir gün evinde ağırlamıştın
Çalmadan açılmıştı yalnızlığın kolladığı kapı...
ve yalnızlıktan yeni bir şeye atılmıştı yürekler...

Gülüşlerinin sır olup saklandığı sevda çıkmazı sokakta..
Numara aşktı...
Hatırlıyorum!

//

Tık Tık!