ben en çok
babamın annemi belgin doruka uğurladığı
yazlık sinemaların içinden geçtim
ayhan ışık bıyıklı akşamlardan
sonra rahvan yürüyüşümle
aldandım kalbi yaralılara
ve önlerinden geçtim en çok.


oysa ben en çok
teyzemi sevmiştim
elleri konuştukça dili kiraza dönüşen teyzemi
teyzemi sevmiştim…
derin bir kasvetin içinden onun şenliğine çekilirdi bedenim
otuzüçünde sonsuzluğa kanatlı bir çiçek buketiydi teyzem
yani bügün sadece bunu söylemek için
ben en çok teyzemi sevmiştim.

sonra ben en çok
sokak çeşmelerine saygı duymuştum
belgin doruk figüranı şaşkın bakışlı kızların
perdeden sızan anaç kalçalarına...
farkındaydım
belki de hiç değil
lakin ak alınlı bir kadın doğurmalı
ve bir bir çeşme doyurmalıydı insanı

dedim ya
ben en çok teyzemi sevmiştim

17 kasım 2011