21
Yorum
9
Beðeni
0,0
Puan
1996
Okunma
Ben bir öðretmenim ,
Güzel ve güneþli günlerin habercisiyim.
Yýlmadým,yorulmadým,
Yurdumun aydýnlanmasý için hep savaþtým.
Anadolu’dan çýktým yola.
Tezek kokan sýnýflarda verdim ilk dersimi.
Soðuk kýþ günlerinde
Çýplak ayaklarýyla gelenlerdi ilk öðrencilerim.
Gözlerdeki ýþýðý,
Düþüncedeki umudu, gördüm onlarda.
Diyar diyar gezdim Anadolu’yu
Irgat oldum tarlalarda.
Tohum ektim,fidan diktim geçtiðim yollara…
Bakýn yamaçlara
Kýr çiçekleri göreceksiniz
Rüzgarlarda savrulan;
Ýþte o benim;
Ben bir öðretmenim.
Þan,þöhret deðil benim iþim
Makam,koltuk hiç deðil.
Ben gönül eriyim yüreklerde.
Dikenlerin içinden daldým gül bahçelerine,
Taþlý,çamurlu yollarý aþarak,
Basamaklardan bir bir çýkarak,
Ardýma hiç bakmadan
Koþtum güneþe doðru.
Ben bir öðretmenim.
Köyde,kasabada,þehirde,
Yurdumun her köþesinde,
Rengarenk çiçekler aradým.
Gittim,gördüm yaþadým,
Petek petek bal yaptým;
Sýnýrsýz cevherler vardý,iþledim.
Acý çektim,çile çektim
Ama hep gülümsedim.
Kin,öfke,nefret nedir bilmedim.
En büyük ilkem:
“Yurtta barýþ,dünyada barýþ
Hakça,kardeþçe,birlikte yaþayýþ.”oldu.
O çiçekler,
Yarlardan ovalara bakan
Rüzgarlarda savrulan kýr çiçekleri;
Daðýldýlar yurdumun dört bir yanýna.
Þimdi siz!
Kiminiz doktor,kiminiz mühendis,kiminiz sanatkar...
Kiminiz iþçi,kiminiz memur,kiminiz köylü
Kiminiz,anne,kiminiz baba…
Ama hepiniz öðretmensiniz.
Gözlerinizden ýþýk,
Yüreklerinizden umut eksik olmasýn.
Açýn gönül pencerenizi !
Verin ilk dersinizi
Adý “ÝNSANLIK” olsun…
SAKLI ÞAÝR
Cevap Yaz