Ne vakit suskun kalsan
İçinden çıkılmaz devranıyla sessizce yol alsan
Zan içinde bulunsan ve düşünmeden yargırlasan
Koparsın ve kopartırsın umut çiçeğini
Ruhumdan nükseden sevgi selini



Akit özdür ve kalbidir
Ruhundan esinlenen bedeldir,o bir edeptir
Firkatin lisanında ki ülfettir, sadakat için ferdir
Yorma kendini, acımadan hüküm eden sineni
Kalbinden uzaklaşan muhabbetin bedelini



Ne söylesem kar etmez
Önmyargıların anlaman için geçit vermez
Dirlik vadeden sabır içinde kanaatle kal edilmez
Bedenler bir olsa da, hasretin eleminden arileşmez
Gam içinde bir ömür akitle serdedilemez



Bakit olan ruhtur bilesin
Akıl terbiyeye muhtaçtır, hangi vadide beklersin
Zafiyet içinde ki halin peyesi için mi ceht edersin
Vefa ve fedakarlığı niçin görmezden gelirsin
Bir hırs içinde nefeslenmeyi marifet telakki edersin



Artık bir sözüm yok
Boyun bükerim,nasibimde ki ecri kimden dilerim
Vehmetmeden nefeslenmeyi ar bilir, onu yeğlerim
Vaktin ilzamında ki lahzalara kahretmeden göçerim
Ruhumun bakirliğini lekelemeden sabrı talim ederim



Herkez kendine bir yar seçer
Seçilen her kimse irade-i tercihte ki bir nazar
Taklit üzre kabullenmek evet, illa ki kalbi yorar
Çaresiz sabretmek mi irfan içinde ki umutla yaşar
Sevda dağları ruhun hilkatinde var olan ardır, kim korkar



Nisaya hükmedip nikahlayan
Evebeyn olarak kalbinden nükseden hissiyatını
Ve umutlarını hiç dikkate almadan kıyan
Şevkat adına salınan, anne olarak kanaat taşıyan
Nasıl bir hükmün sahibidir, evladına eza etmektedir



Kıyan ve yarar adına avunan
Saklı umutları hiçe sayarak, saltanat kuran
Şevkat ve muhabbetin hakikatinden uzak kalan bir can
Ehliyet adına salınan, taklit üzre emellerine ulaşan hicran
Zavallı olan, bizzat emenet edilen tarafından harcanandır



Mustafa CİLASUN