saklayamazdık biribirimizi
birbirimize
sen imkansızlık çiçeği
ömrümü kahrettiğim
sen ikimizin vebali
sende tekleştik
ölüm ikizleri
hayatla anlamlıydı sanki aşk
gökyüzü yıldızsız da güzeldi
hayat değişkendi
şimdiyse bir yalnızlığımız zamanla farklılaşan
yaralarımı nasıl sarsam bilmesem de
günü milyon yalnızlığa bölmeyi öğrendim yalnızlık kuğusu
her günün farklılaşan yönü sende yenilemem kendimi
zamana ben mi tabiyim yoksa aşka zaman mı tabi
aşka zaman tabi herhalde ki
sonbahar karaltılarının iç gıcıklayıcı gölgesi olup
hoplatırsın çocukluğumu bende
zamanı yendik
çoğaldık ölümle
başardık inanılmazı
tiranlığını alt ettik herşeyin
ancak yenildik aşka
bizi bitiren
birbirimize değil
yabancılaşmamızdı yalnızlığa
son nefes tutkunu ayrılığa sokulduk düşsüz
sende bıraktığım gibi kendimi
bende olduğun gibi ölümün uğuru
zamanı yendik
ancak yenildik aşka
devinmek için sonsuzluğumuzda
harcadık ömrümüzü
yaşadığımız tüm ömürleri
evren bizle başlamıştı sanki
bizdik tarihin anlamı

kağan işçen