Geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer demiş atalarımız,
Onların söylediği her sözün doğru olduğuna inananlardanız,
Şimdi hayalim kaydı gitti yıllar öncesine yine, çocukluğuma,
Oradaki okula ilk başlayan çocuğa, hatırlayamadığım bana…

İlginç olan o yıllarda kuş uçmaz kervan geçmez bir yerdeydim,
Hatta bünyesine ilk kez okul kazandırılmış bir dağ köyündeydim,
Okula başlayan öğrenciler Türkçe konuşmayı bile bilmezlerken,
Hem Türkçe öğretilirdi onlara ve hem de okuma yazma, derken…

O yıllar uzakta kaldı, öğretmenimiz de rahmeti Rahman’a ulaştı,
Hakkın rahmetine ulaşan o öğretmen yabancı değildi, babamdı,
Hayat şaka yapıyor bazen bizlere, nereden nereye savruluyoruz,
Aklımız başımızdayken okullarda okuyup öğrenmeye çalışıyoruz…

Öğrendiklerimizle, mutlu olduklarımızla, yaşadıklarımızla bizler,
Maruf insanlar olarak hayata atılıyoruz, sonra daha neler neler,
Hayatımızdan gelip geçiyor, sonunda varacağımız hakiki arena,
İlk okul öğretmenimin ve babamın ulaştığı mekandır, anlayana…