Kim kesti öfkemin tırnaklarını
Siyah bir yıldızı ayartacaktım beyaza
Başköşesinden çözecektim düğümü
Sabırlar törpüledi beni
Ayazlarını üfürürken sabah
Açan çiçeklerimi gördü


Herkes ayağının kaydırıcısı
Tekmeleyemedi yüzüne örtülen kapıyı
Oysa hayatın paydaları
Eşitlenmemişti çiçek bölücülerce
Kazınmak istenmişti sevginin kökü


Öfkem yamuk bir sokağın dinginliğinde
Sessizliğin mapusanesinde
Bir o yana , bir bu yana
Yalnızlıkları turluyor
Sabah ,akşam yüzü asık
Yolcular uğurlanıyor
Bu dünyadan
Ötekine


Ölünce mi uzayacak tırnaklarımız
Ölünce mi anımsayacağız
Biz kardeşiz
Aynı topraklardan çıkar sularımız
Birbirimize aşık oluruz
Aynı şeylere güldüğümüz yerde
Aynı sabahlara doğarız
Yıldızsız gecelerden



Sevgi yokluğunda uzar tırnaklarımız
da sevgisizliğe kahırlanırız
Bir kedi gibi oysa yumuşak patilerimiz
Okşandığında sırtımız
Eteklerinize sokuluruz
O silkeleyip savurduğunuz
eteklere


21 11 2011 - Nazik Gülünay