1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1090
Okunma
Şimdi dönüyor deniz hazan rengine,
Saçları kıpkırmızı sen, sözleri bir yudum ben…
Karakış sanki üzerimizden geçen zaman
Sanırsın; limanı sen, kaptanı ecel düşlerime…
Buruk seyr/ederken yar/dan geçenleri;
Tövbelerin en büyüğünü
Doldurdum kamarasına,
Mahzun yük gemilerinin…
Ne ahengiydi geçen senelerin
Ne de bir çocuk kahkahası şenliği,
Sensiz demirlediğim yalnızlık şehirlerimeydi…
Seferlerim…
Yüzdüğüm oldun çoğu zaman kıyılarına
Çoğu zamanda koylarında nefes bulan meltemlerim,
Ellerinle işlediğin kilit yüklü sandıkta tuttum
En güzel yanını, ev hallerinin…
Kar yığınlarına düşmüş asfalt karası gözlerin,
Ne vazgeçerdim onlardan
Ne de izin verirdim tepesinde erimelerine…
Dokunurdu kayboluşu, kirpiklerinin izlerinde…
Affetme!..
Yine de bağladım dermansız uçuşan giz/lerime…
Kanatılmış umutlarımın akreplerine vururken sen;
Sen diye haykırırken vedalarımın acı sirenleri
Üzerime beyaz bir tül edasıyla serilirken yelkovan
Kanayan dudaklarımda yaşattım ben seni…
Har/da uçarken olsa da düşlerimin, yanan kanatları,
Gözlerimi çivilediğim ufuktaki hedefti
O duvaklı kadın…
Ve Zehir gibi olsa da geçen seneler içime çektiğim,
Hala gözyaşlarınadır geceleri
Hunharca kendimden geçişlerim…
Yüreğimin kavruluşudur o ses…
Zirvelerinde şimdi zamanın,
Katran karasına boyayıp, tavan arasına uçuruşların…
Ve bodrum katına zincirleyip,
Kırbaca tuttuğun sevişlerindir kalbim…
Verme!..
Kimse olmasın senin gibi…
Dikiş yaralarım gibi olmasın ama/larım,
Keşkelerim gibi neşter…
Üzerime bastıkça yükselmesin baharın…
Kalmasın bende helali tüten hasretlerinin…
Olmasın artık sendeki ben,
Bendeki sen gibi sevişmelerin…
Karakış sanki üzerimizden geçen zaman
Uğultuları yaracak geceyi
Ve çırpınışlarını görünce gökkubbede;
Ne sen kalıyorsun, ne de özlemlerinde ben!..
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz