kalem durdu,gözler dondu,
hayaller kısırlaştı sanki.
ayaklar çakıldı,söz tükendi.
gök yüzünü kara bulutlar sarmış,
umut güneşi gönülleri aydınlatmıyor.
karanlık dünyada;bakışlar ürkek,
yürüyüşler isteksiz ve durağan,
ey aslında dünyayı taşıyan,
görünüşte dünyanın taşıdığı,
sanki bu küçük hacmin
ağır geliyor dünyaya
oda isteksiz seni taşımakta.
umut okunmuyor gözlerde.
bakışlar fersiz ve hüzünlü.
sevgi korkar oldu,
bir gönle yuva kurmakta,
sebepsiz ihraçlar öyle çokki,
en değerliğe,değersizlik;
ağır gelmekte,kırılmakta,
nasıl sığınırsın bir gönle nasıl.
yokluk olsa,istenirmi bilinmez.
kontrolsüzdür akıp giden zaman.
geleceği bilinmez,geçmişi silinmez.
oysa öyle anlar vardırki.
yaşanmışlığı kuşatmış bedeni.
dirençsizliğe ve küskünlüğe iten.
öyle umutlar vardırki gözlerde,
düşleri süsleyen,geleceye güç veren.
bir an zamanı taşıyıp
o ana götürmek isteyen,
sevdayı yüreğinde barındıran,
bedenler vardır,ama ürkektirler.
sevgi korkar oldu,
bir kalbe yuva kurmakta.
hadsiz ihanetler öyle çokki,
haddin aşılması;hakedeni,
parçalara bölmekte,
ölmüşten beter etmekte.
nasıl sığınırsın bir gönle nasıl.

KADİR ERARSLAN (SÜRGÜN16)