seven yüregin hüzünlü haykırışıydı
kaleminiz daim gönül sesiniz hiç susmasın.

Karanlık Haykırış

Bir nefeslik ömür
Gözlerimin önünden geçip gitti
Sustum, alçak oldum
Konuştum haksız oldum
Ne bilinmezmiş hayat

Umutlarımı, avuçlarım da saklarken
Çırpınırken, ömrümün baharında
Karanlık bir haykırış, böldü tüm düşlerimi

Ne yana döndüysem, vurgun yedim
Kaçışı yokmuş gerçek sandığım, sahteliklerin
Öyle bir acıymış ki
Gözünde canlandırdığın
Geleceğin kayboluşu

Yoksul kaldı sevmelerim
Yıkık bir yapı şimdi
Onca emekle ayakta tuttuğum bu beden,

Sorgulara yenik düştü çehrem
Bir parça gülümsemeye muhtaçken,
Bir yudum sevgi dilenirken,
Acımasız bir bakışa, baka kaldım

Neydi sebep,
Neydi bunca kinin birikimi
Düşüncelerim küstü bana, cevap aramaktan
Yüreğim lal oldu, hissetmeye çalışmaktan
Ben bende sürgünüm şimdi

Emekler boşaymış, çırpınışlar boşa
Göz pınarlarım küs bana
Tükendi onlarda

Ben yine susuyorum
İçimdeki çığlıklarla

s.ç

Sevginin dizelere aktarılması, hüzün ile birlikte şairini kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

hepsinden bir ders çıkartmak gerekiyor
en iyi yanı bu olsa gerek...

kutlarım şiirinizde içsel bir eleştiri vardı
ama emekler her zaman karşılığını alır sabredin sevgiler saygılar...

hüzünlü bir yürek sesi.
saygımla.