36
Yorum
12
Beğeni
0,0
Puan
2706
Okunma

her rüzgâr kendi gücünü gösterir yüzünde
yalnızlığın burgacında gece düşerken güne
avazın bombardımanı patlıyor içimde
nafile banıyorum gözlerimi suskun maviye
anılara sırtını dönemeyen yüreğimin
neden, niçinlere cevabı yok
taş gibi ağır içimdeki yük
taşıyamıyorum artık kendimi
batıyor gözüme dünya
bir türlü barışamıyorum onunla
yeşermeyen bir gün daha öldü işte
oysa, bir kış evi düşlememiştim yaşamda
ömürde / yalnızdan başka yalnızlığı bilen var mı
kimse bilmez kimin içinde öldüğünü
uzakara arkada kaldı
baharın öpemediği yüzüm
sessizliğin göğsündeki gürültülü vuruşu dinliyor başım
hiç gitmiyor, bakışımdaki karaltı
kör makastarlar kesiyor sanki yolu
uzadıkça uzuyor tren yolları
uzak / yakında
darmadağınık çocukluklarının içinde
hayatı gözden geçiremeyen şaşkın gözleri
ölümün ve boşluğun sisinde
acı neşeleriyle
huzursuz sessizliği dağıtmaya çalışıyor
karanlık bir dürtüyle boşalıyorken ruhum
manzarada, gitgide kısılıyor ışığım
soğuk kuzey rüzgârlarıyla uçuyor yalnız kırlangıç
dünyanın çatısında / çoğalıyor soyut olma isteğim
bir çuha çiçeğiyim, küçülüyorum içimde
aklımı uçuran sesle
kendi zıddınla barışamayan
beyazın yokluğunda buluyorum kendimi
geçmişin hıçkırıklarıyla, uykuya esirliğim hep sürmede
kaç kapı kapandı
kaç yokluk yıkıldı üzerimize
dağlar ötesini aşan rüzgârın gürültüsü
durmadan filiz veren o korkuyu büyütüyor
yağmalanıyor dünya
ve cesaretli sözler, düşümde bileniyor sadece
pencerenin, boş saksılarında buluyorum
cinnetten kayıp aklımı
‘kış uğultusunda kalacak’ diyor ömrün
yenilmiyor kalemle korkular
her ânı söküp atan
kaçınılmaz olanla
ve de
içimde öldürmeye çalıştığım duygularla yüzleşmeliyim
ancak o zaman, o zaman bir mahkûmun
özgürlük sevinci başlayacak ruhumda
/hayat bahçemizde ölmüş çiçeklerin ihtarını
duymalı ki kulaklarımız
çıksın bir an önce, kuma gömülü başımız
devran döner
hayat herkese bir paraya olur bir gün/
biliyorum, nasırlı yaralarımı sevince
su vereceğim içimin yangınlarına
ateşten sonra, hepi topu
benden bir kül kalacak dünyaya
savaşçılarıyla, dünya yine aynı dünya
ben eksilmemeliyim
ben eksilmemeli
ben eksilme…
Hâdiye Kaptan