Kedileri seviyorum, köpekleri seviyorum, bebekleri de seviyorum,
Doğayı seviyorum aslında, oradaki bütün güzelliklerle ilgileniyorum,
Kendimi seviyorum dersem megaloman denilebilir, ondan vazgeçtim,
Dünyayı seviyorum dersem doğru olur, detaylardan söz etmeyeyim…

Az sonra kızım gelecek, arkasından oğlum gelecek, onları bekliyorum,
Güzellikler onlarla birlikte sanki, ikisini de göz ışığım gibi görüyorum,
Sıradan bir günün devamındaki yorgunluklar da inzivaya çekilmiş gibi,
Bende olanlarla etrafımda çoğalanlar birbiriyle ilgili güzellikler gibi…

Gecenin bir yarısında kuşlar kurtlar uyumuş sanki, sessizlik sürüyor,
Sabahın eriyle birlikte önce kargalar, martılar şarkı söylemeye başlıyor,
Ben de söylüyorum ama sesim çıkmıyor, o iç dünyamda devam ediyor,
Yazdığım romanlarla öyküler de asumanda gizli, dönmek istemiyor…

Sevgiler, duygular, dünyadaki bütün güzellikler arka arkaya gelse de,
Anlatmakta zorlanabilir, hepsi gezinmekte içimizin saklı bahçelerinde,
İfadesiz bir dünyada anlatmak değiştirecek değildir bizde saklı olanları,
Belki giderek çoğaltacaktır içimizde durmaksızın kaynayan kazanları…