29
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
2169
Okunma

Güler yüzle maskelediğim ruhumun içinde kanlı nehirler aktı...
Gülşen Polat
Yıllardır içimde sessiz çığlıklarla boğuştum
Çoğu zaman misafir gülücüklerle
Dudaklarıma ilişen, emanet tebessümler
Beni mutlu gösterdi, herkes beni hayata bağlı bildi
Gözlerimden içime akan kanlı nehirleri
Üstümdeki hüzün desenli elbiseyi
Kimseler görmedi, bilemedi
O gülen yüz;
Fırtınalarda devrilen bedeni
Yarım yanımı, acılarımı maskeleyip güldü
Yarınlara umut ışığıyla baktı gözlerim
Gecenin zifiri karanlığını yırtarak
Alaca şafağa sancılı doğuşunu bekledi
Kundaklayıp güneşi bağrıma basmak
Masumiyetine inanıp
Öylece sarmaş dolaş kalmayı düşledim
Üşüyor yalnız ve yaralıydım
Onun şefkat ve sıcaklığına
Öyle ihtiyacım vardı ki
Tüh olmadı görüyor musun?
Yine hislerim bana tutmayıp yanıltı
Bunu bilmek için kâhin olmak gerekmez
“Gelecek günün gelişi zaten dünden belli”
O gününde, dünden hiç farkı yok
Sevdamı yüreğimin kıvrımlarına gizleyip
Radyoda çalan yanık ezgilerden
Fallar tuttum, ucu yanık mektuplar yazdım
Yaşamla aramadaki ince ipi sıkı kavrayıp
Canımda büyütüp, kanımla hayat verdiğim
İki beyaz güvercinin özgürce uçması için
Heybemde saklı umut kırıntılarını toplayıp
Avuçlarıma sakladım
Yeni bir günle kucaklaşayım derken
Hepsi kayıp gitti ellerimden
Tıpkı sen/ dün/ yarınlar gibi.
ASMEROZ-62
GÜLŞEN POLAT
17.11.2011/BURSA
5.0
100% (33)