Yanlızlığımda seni andıkça diriliyor
Dindiğini sandığım sızılar hâlâ sıcak.
Kıymet bilmediklerim bana değer veriyor
Gönül bahçemde hüzün ektikçe kucak kucak.

İnsanlardan kaçtıkça,gizlice saklandıkça,
Kavruluyor yüreğim şu sevdamdan yandıkça
Eller usandı, bıktı; ben ismini andıkça
Dinlemek istemeyip, artık herkes kaçacak.

Beklemeye gücüm yok; yeter gel be imansız!
Hiç haberim yok iken, beklemezken apansız.
Hayat sensiz öyle boş, öylesine anlamsız
Sana bağlanmış bu can; sen yoksan ne yapacak..

Gönül söz anlamaz ki, istemezsen de beni
Ne yapsam, yüzsüz yürek, gavur seviyor seni
Öyle çok istiyorum yalnız bana dönmeni
İşte o an gönlümde tüm güllerim açacak...

Mutluluk varlığındı; yokluğundan utandım
Cennetinden kovulup, cehenneme atandım.
Susuz kalmış gibiyim nefessizim, tıkandım
Yeter artık; bedenden ruhum uçtu uçacak.

A.P MORKOÇ