Ellerimi bıraktığın yerden

Çığlar yuvarlanıyor ta şurama

Gidemiyorum terkedilmiş dùşler kenti topraklarına

Alnımdaki girdaplar şimdi kan tarlası

Tenimdeki kaçağa karışmış gözlerinin damlası

Fırtınalar kopuyor demişsin

Yüreğinin en rüzgârsız yerlerinde

Oysa ben

Bin mevsim sana fırtınalandım

Sen anlamazlıgın koynundaydın

Ve ben

Sevdiğin sonbahar geçiyor üstümden

Ama artık hiçbir göğü içmiyorsun dudaklarımdan

Ve yine yine kazınmıyorsun alnımdan

Kendimi nefesinde yitirdikçe

Benliğimi yitirdikçe

Sana gidiyorum

Göbek çukurumda sobelere karanlık uyutuyorum

Düş satıcısı ispiyoncu bir ihtiyarın insafına kalıyorum

gözlerim tırnaklanıyor

Avuç gezdir içlerimde kayboluyorum

Uysal yalnızlıklar satın alıyorum

Gülüşümle ödeyerek

Ve içimde sahte yalancı bir kâtil taşıyorum


Yorgun gülüşler kanıyor solgun yaralarımdan

Ve ben

Şakağımda

Bağrımda

İntihar acemisi bir şairin

Delilik provaları

Ölüm sızlayışları

Ve sen


Tozlu yollar sonu
Mezarlıklar kapısında

İşte taaa orada

Taaa şuramdaa

Sol yanımda