Nerede adaletin düzeninin dümeni?
Zalim mazlumu yorar hem sataşa sataşa,
Biri çarık bulamaz, diğerinde yemeni,
Bunun düzen neresi, kim basıyor bu tuşa?

Doğru yolda olanlar asla yorulmaz dersin,
Hâlbuki mazlumlara her zaman zulmedersin,
Bir kere görmedik ki zulmeden hesap versin,
Eşkıyalar kan emer, masum hasrettir aşa.

Gönlünde doğru yolu çizenin gör halini,
Kader midir bağlayan mazlumların elini?
Yoksulluk büker iken fukaranın belini,
Zulmü reva görenler sefasında dört köşe.

Kimisi hesap sorar havada uçan kuşa,
Çevresine gelende ayağı değmez yaşa,
Engeller temizlenir, döner gizli naaşa,
Hangi kapıyı çalsan düşmüştür kara kışa.

Huzura şarkı söyler iftira kargaları,
İhanet makamından her telden şarkıları,
Demokrasiye karşı baskıdır yargıları,
Özgürlük yok edilir, düzen tutulur taşa.

Sözde halk için güya yoğrulur yağlı börek,
Her türlü kamuflaja etkili boya gerek;
Kasa hırsıza teslim, ambar kapısız merek,
İrade dilde maşa, vaatler çıkar boşa.

Bir yanında zulüm var, mazlumunda endişe,
Düzeni altüst eden zalimlerinde neşe,
Hangi vicdan elverir bu dengesiz gidişe?
Devletin gelir başa, kuzgunlar konar leşe.