Ölmeğe değen gönül için de, şerha olmak zamanı
Yaşanmalı sefa deryasın da, anlar içinde anı
Aşk’la açan kol sıcaklığın da, akıtıver âmânı
Haz ireminden gül verilirse, cana akıtır canı
Duyguların şaha kalktığı an, çılgınca akar kanı

Yaşam çözülmez bir bilmecedir, sırra varmak bütünde
Gönlün kapısına bakış yeter, yakışı hep özünde
Er kişi emekle vefa ekler, sevginin kör gözünde
Yürekte duygu özlem de pişer, hicran söner közünde
Duyguların şaha kalktığı an, çılgınca çarpar künde

Susuzluktur özlemin ateşi, hicranı eti dağlar
Yolu yokuştur his bilmeyenin, hasreti firak sağlar
Yağmur gibi yağarsa hisler, el ve ayağı bağlar
Ayrılık kökten belimi büktü, gözlerimden kan sağlar
Duyguların şaha kalktığı an, çılgın akışla çağlar

Bağlılığın ipi çürümüşse, nasıl leb tahir kalsın
Gönlünden çıkıt bakan sevgili, fıtratın can mı alsın
Durup durup da kükrer havarın, kalb’e değen çatalsın
Gümanım apak akar gönlüne, sêr mi yaptın yakarsın
Duyguların şaha kalktığı an, gülzarınla yıkarsın...






(14.11.2011)AZAP…







DOST GÖNÜLLERDEN:

Ölmek ebedi yaşam, şeyda bülbülleri içinde,
O zaman eleştirmez kötü söylemez hiç kimse.
Bu zalim dünyada haksızlıklar yaşamak ise,
Duyguların en zarifiyle yaşamak lazım.
HakanKURTARAN