ATATÜRK ‘üm,

Altı direkli geminin, buğday saçlı süvarisi…

Her direği, ustalık isteyen,

Sanatkârlık eseri.

İlmin ışığında,bilimin temelleriyle yükselen

üstün zekânın ürünü…

Her bir direği gönderine çektiğin

ay yıldızlı kızıl atlasla dikili vatanına…



Yürekli,

Ateşli,

Vefakâr

Ve şerefli

özenle seçilmiş neferler koruyor şimdi emanetin bu gemiyi;

RAHAT UYU…

RAHAT UYU…

Altı direkli geminin, buğday saçlı süvarisi…





Altı direkli geminin buğday saçlı süvarisi;

Ne dalgalara meydan okudun,

Ne fırtınalar gördün, ne ihanetleri yaşadın

İçten çürümüş dedikleri geminin

başında ve korkusuzca…



Bilselerdi, tanısalardı seni, dikerler miydi bu vatana, bize ait olana gözlerini?



Önce, Quen Elizabet’i vatan sularına elleriyle sürüklediler,

Britanya hortumu Çanakkale’de dediler sonra manşetlerde…

Ardından zavallı Anzak Tufanı…

O,biliyordu henüz onu tanımadıklarını,

Yoksa kim cesaret edebilirdi ki onun sularında kürek çekmeye…

Yarenlik etti savaşmadı adeta okyanustan getirdikleri kendini bilmezlerin dalgalarıyla

İşte, devlerin üzerinden geçti böylece evvelâ ÇANAKKALE’DE;



Beraber şahlandı dalgalarla birlikte

O geminin üzerinde…

Altı direkli geminin, buğday saçlı süvarisi…



Kendini bilmezlerin kölesi yapmışlar,

Akılsızlıklarına kurban etmişlerdi sevgilisini gemisini,

Yüreğiyle topladı her bir parçasını özenle

ziyan etmeden onun bunun ellerine…



Altı direkli geminin, buğday saçlı süvarisi…

.. .. ..19’da demir attı Samsun’a tek aşkı,sevgilisi,anası,kardeşi gemisi…

Önce; Mücadeleyi yükledi…

Koynundan vatanseveri,

Karanlık koylardan

Aydınlık yürekleri…





Her bir neferin ateşi canlandırdı o gemiyi,

Şehitlerin kanı,

Gazilerin gözü, kolu ve bacağı yürüttü mavilerin üzerinde…



Altı direkli geminin, buğday saçlı süvarisi

Adım adım işledi oya gibi…

.. .. ..20’de kabineyi,

.. .. ..23’de “egemenlik kayıtsız şartsız milletindir.” Dediği ulusal mirası-emaneti Cumhuriyet’i,

Sonra halkın sevgisini…

En başta da Türk lük aşkını yükledi…

Maneviyatını: Kutsal Kitabı’nı, Peygamberini geminin vicdanına, altın köşküne yani, kasasına yükledi koruyup kollamak için

Altı direkli gemisinde…



Altı direkli geminin, buğday saçlı süvarisi…





O gemi,

Denizlerin tam ortasındaki o gemi,

Egedenizi’nin, Akdeniz’in,Karadeniz’in incisi…

İki kıtanın arasında

Gerçek rotasını bulmuşken

Kaybetti buğday saçlı süvarisini…

O,Çöküntülerin arasından ayıkladığı her taşın adına UMUT dedi,

Üst üste dizdiği umutlarına,gençlik dedi,

Gençlikle çevrelediği toprağa vatan,

Her karışı kanla sulanarak filizlenen uyanışa;

Türkiye Cumhuriyeti dedi.

Ondan başka devrimci yok tarihte bu günleri yanılmadan gören

Ve sınır koymadan güvendiği umutlarına-Türk Gençliğine mirasını emanet eden…





Yolcusuyla,

Personeliyle

Her bir kıyıda

Ve her limanda,

Nuh’un gemisine yarenlik eden topraklarda Nemrut da,peygamberlerin şehrinde,Toroslar’da,Köroğlu’nun diyarında,Trakya’da,Mevlâna’nın koynunda

Altı direkli gemi bıraktıklarıyla ağlıyor şimdi…



.. .. ..38’de,

Üstelik 10 Kasım,

Saati de,

günü de belli…

Saat:09.05, Perşembe…



Semra Köroğlu TÜFEKCİ.