İÇİMDE BÜYÜYEN AYRILIK


Sahi sen gideli ne kadar oldu?
Gittiğini aynaya bakınca tekrar hatırladım
Gitmişsin ki yaşlanmışım
Saçlarıma aklar düşmüş
Yüzüm gittiğim yollar gibi çizgilere bürünmüş
Adının yanına adımı koyarken çekiniyordum
Adının yanında adım bile kayboluyor..
Adın bile benliğimi kaybetmeme yetiyor
Sen benimdin bende senin
Nasıl da oldun ellerin?
Sahi sen ne zaman gittin?
Katiller bir gün öldürdüğünün mezarına gelirmiş
Sen ne zaman geleceksin?
Gidişinin kaçıncı mevsimi?
Saymadım gönlümün nur’u saymadım..
Sensiz mahkum gibiyim
Gönlüme prangalar takılı sürgündeyim
Çetele tablosu tutmadım ki nerden bileyim
Ayrılığın kaçıncı yılıdır?
Ayrılığımız kaç yaşındadır?
Ayrılık benim için bir bebek gibi
Büyütüyorum onu günden güne
Tam sol yanımın içinde
Kimi zaman ayrılık ağlıyor,
Seni istiyor..
Susturuyorum onu
Seni doğuran öldü!
Yok o diyorum
Gelmeyecek, dönmeyecek..
Kimi zaman işten güçten yorgun düşüyor uyuyor
Gece nöbetleri çok oluyor
Sana mı susuyor, aşkına mı acıkıyor
Bilmem ama içli içli ağlıyor
Öyle ya sevgili içime doğurup
Bıraktığın bu acıyla yaşıyorum
Onu yalnız yetim bırakacaktın madem
Niye doğurdun sevgili?
Ele avuca gelirde ayaklanır
Sana koşmak isterse bir gün
Ayaklarını tutamam, bağlayamam
Gelir yanına
Ben dokunamadım ama
Belki ayrılık dokunur sana..

Şeyma CENE