PLÂTONİK






gözle görülmez, elle tutulmaz
diyafram boşluğundan sonsuza
en yüksek gerilim;
aşksın sen!




ayna içinde ayna
güneşin ışıltısı
rüzgârın hışırtısı
dalganın kıpırtısı
sesimde sessiz deniz
koynumda vurulmuş kuşsun sen...




akdenizde mavi
toroslarda kar
yaz kadar sıcak
güz dalı çırılçıplak
dört mevsim bahar
alnım gibi aksın sen...




açlık gibi duyduğum
içtiğim su yudum yudum
her boşlukta bulduğum
adını sevda koyduğum
yastık yastık düşsün sen...




dilimde kanayan pembe
yüreğimde diken
gülşenimde tomurcuksun,
sevgilimsin plâtonik,
hiç büyümeyen çocuksun
sevdim seni delice, kızma ne olursun!




Şaban AKTAŞ
08.02.2000

Sevgi için yazılmış özel ve güzel bir şiir olmuş şairini kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

dilimde kanayan pembe
yüreğimde diken
gülşenimde tomurcuksun,
sevgilimsin plâtonik,
hiç büyümeyen çocuksun
sevdim seni delice, kızma ne olursun!




Şaban AKTAŞ
08.02.2000



Yüreğinize sağlık hocam güzel bir şiir okudum,saygılarımla..

PLÂTONİK
Aşkın böylesi daha mı güçlü ne?!..
Oya oaya işlemişsiniz sevgiye dair ve sair şeyleri.
Bayıldım...
Çok takdirlerim yüreğinize efendim.. Kutluyorum!..

kısaca aşk...herkesin rastlayamayacağı o muhteşem duygu....Tebrikler.

:) çok güzeldi.

Hocam işin içinde platonik aşk varsa kim kime kızacak.
Kendimiz edip kendimiz buluyoruz..
Hep daha çok sevmenin gayretine düşüyor, birdaha büyüyemiyoruz...

Kutluyorum emeğinizi ve yüreğinizi..Selam ve saygımla...