Hiç bir şey eskisi gibi olmayacak...

Taş üstünde taş bırakmadığın,

Yıkıp geçtiğin viran gönlümde...

Kimse yok mu diye seslendiğimde

NERDEYDİN?

Sevende sevilen de her zaman bir risk altında,

Ne zaman nerden vuracağı bilinmez bu zamanda...

Yıkılsada derinden izi kalır,

İz dedğimiz yaşanan herşeyde...

Enkazını derin izleri var şimdi

Yenilenmeye çalışan yüreğimde...

Şiddeti kaç olursa olsun

Sarsıldı mı bir kere temel

Ne Aşk Kurtama Timi yeter ne de zaman...

Yıkılan bir de gerçekten kurtarılmayı mı bekler?

Görmek istediğimiz ufacık bir güneş ışığıdır.

Bu toz duman altında...

Görmek istediğimiz bir serap mıdır acaba?

Güneş ışığı dediğim kelimelerin ardından

Kondurmak istemez yıkılsada yüreğine zerre kadar toz

Kimi öylesine sever gider.

Kimi ise kalsada enkazla tek başına

Ölümüne sever...

Derken;

Yüreğin hazır mı?

Yüreğimin yaralarına sarmaya...

Yoksa geçici bir yardım mı?

Vicdanını rahatlatmaya...

Işığın görüpte el veriyim mi sana...

Yoksa yaşadıklarım bir serap mı hala...

Kolay değil onca enkazın altından basamak yapıp,

Yukarıya çıkabilmek...

Uzanan elin gerçek mi?

Yoksa hayal mi?

Farkedebilmek...

Korkuyorum...

Ne kadar daha dayanabilir....

Bu yürek...

Çıkıyorsam yavaş yavaş gün ışığına...

Alışkın değil gözlerim ve yüreğim...

Fazla aydınlığa...

Kelimelerin dün gibi hala aklımda...

Korkuyorum...

Elini uzattığın karanlığımda...

Tekrar kaybolmaya...

Şimdi bir adım attı yüreğim...

Her şeyi sildim bir tarafa...

En dik duruşumla karşındayım...

En az benim kadar hazırmısın?

Yüreğimde yeni bir SEVGİ temeli atmaya....

Yüreğinde yüreğimdeyse...

Hazırsa sıcacık bir çadır gibi sarmaya....

Yüreğimin temeli bekliyor...

Yüreğinde atmaya...

Kimi öylesine sever...

Kimi ölesiye sever...

Yıkılcağını anlasa da...