Kaf Dağını Aştık

kaf dağını aştık
yürünecek yolumuz kalmadı
masallardan devşirdiğimiz
üstelik dudaklarınla vurdun beni
kanıma karıştı sözlerin
öykümüz böylece bitti
kısık sesle ölüm bu olsa gerek
ada çayı kokulu bir rüyaya yatmaktı oysa sensizlik
gününü gün etsin artık ayrılığımız
penceremiz güneşe küskün
kırsal kokuşlu bir soluş biyografisi
kentlerin yanyana tutamadığı iki mevsimsiz
sen
doğru mevsimi arayan
yeryüzünün tek şansı
çiçeği mükemmelliğin
ben
yalanlarıyla kavgalı
şebboyların büyük istismarı
gece gövdeli gündüz özlemi bakışlı
ikimiz de hercümerc
ikimizde sabahçı kahvesinde düşmüş birer baş gibi
ben
seni anlamaya hazır eski anlamsızlık
sen
yalayıp yutmuş ayrılığı
varsın bahçemizde kınından çıkmasın yağmur
varsın yaprağına el kalsın adres defterimiz
varsın yoklasın gündemimizi işgal etsin ölüm
rüzgar kovuğundan çıkmış
okşamış ağacın tomurcuğunu
varsın ömrümüz yıkansın denizinde yalnızlığın

Kağan İşçen