...................... I

Hayat denen deryanın akıntısınca aktım
Gözlerime baktıkça yokluğumu hissettim
Attığım her adımda döndüm geriye baktım
İzlerime baktıkça yokluğumu hissettim

Görmesem de kimseden istediğim ilgiyi
Sindirdim yüreğime örf âdet ve sevgiyi
Yarım asırdır ördüm ilmek ilmek bilgiyi
Sözlerime baktıkça yokluğumu hissettim

Gönlüm benle azapta nefsim bin bir tuzakta
Gurbet bulutlandıkça nemli gözler sızakta
Gördüm, benim dediğim benden hayli uzakta
Özlerime baktıkça yokluğumu hissettim

Gördükçe yoksulluğu isyanım ne kelime
Şükrederim elbette şükür derim halime
Gölgen değdi sanırken sararan cemalime
Yüzlerime baktıkça yokluğumu hissettim

Yaptığını gördükçe insanın insanlara
Nedendir bu doymazlık hamamlara hanlara
Doğarken verilmedi bu güç kuvvet onlara
Uzlarıma baktıkça yokluğumu hissettim

Coşari bu dünyada kendini sanma yetim
Her canlıyı bulacak kaçınılmaz son bitim
Yaşlandıkça bedenim tükendikçe kuvvetim
Dizlerime baktıkça yokluğumu hissettim

28.10.2011/İstanbul

İbrahim COŞAR