Bu şair bu kalem seni yazardı seni söylerdi
Hece hece satır satır gece gündüz seni dilerdi
Her kelimede her yazılan sözcüklerde sen vardın
Tıpkı bir ressamın tuvale çizdiği resim gibi
Tıpkı bir bahçıvanın baktığı gül bahçe gibi
Seni çizer seni şekillendirirdi bu şair
Ansızın çekip gitmen vedasız çekilişin gibi
Ayrılık rüzgarlarının estiği yüreklerden
Kırıldı kalem şair öldü o gün/

Mumun yanışı alevinin sönüşü oldu aşk
Bu kadar kısamı sürdü mutlu sanılan aşk
İki yabancı iki düşman olduk şimdi sanki
Bu kalp bu yürek ölse de unutmaz inan ki
Bu muydu ALLAHA etiğin yeminin
Ben olmadan sen yaşayamazdın hani
Gittiğin yerler bayram mesire yeri sanki
Bu şair öldü kalemi kırdı artık zalim/

Biz sevmeyi başaramadık olmadık iki sevgili
İşte bu yüzden kalem kırıldı şair öldü sevgili
İki ayrı mezar kazılacak üzerinde vefasız yazılacak
Okuyan dinleyen gören her kes ibret alacak
Bu kalem seni bir daha inan asla yazmayacak
Bu şair maziye acıyla hüzünlere geri dönecek
Öldü şair kalem kırıldı sevgili…



kosarli47/mehmet emin dağ