Adam
ıssız yaslı sıkıntılardan kurtulur
kutsal bir keder yok olur
sessizlik döner etrafında
ve kaybolur sis




nerede tatlı umudu karartan günce!
nefes ortadan kaybolur
ruhun sindiği gece matem
talihsiz kurban gündüz




bir adamın ölü sandığında
şişe şarap ve zivanadan çıkmış kül
esrik düşlerin sığındığı
cesaretin kan ile yıkandığı
dehşetin hışmıyla gökyüzünün kızardığı
sunağında çürümüş düşleri vardı




tüm tutkular yatıştı
kalp aşkı kırdığında
tufan ıssız denizlere sürükledi
fırtına bulutu yırttı esinti fırlattı
loş rengi kalan gökkuşağına




ve sevgi yumuşak bağlarını çözer
sevgili yırtılan bağları bulur
cennetine tasarruf çeyizliğinde
keder kaybolur ıssız




vakit varlık olarak planlandığında
kömür karası gözlerim pamuk hafifliğinde
bizim mutlu geçmişimize ağladı




sana bol sözlü şiirden salatalar yapmasamda
heş şiirde mısra mısra muştulanmış aşkımı
kalbi aç zihni meşkul ben
yeryüzüne düşmüş ışıklardan
ormanlardan çayırlardan
çekim gücünden çok daha büyük
mavi deniz sarı ay
ve hızla geçen bu zamanda
diken batmış bu kalp ile
dünyayı sonuna kadar
çok sis içinde
daha fazla severek
sevinçlerimi korkularımı
bölünsede uykularım rüyalarımı
mavi ışık eşliğinde uykuda ateşlerimi
söndüreceğim.