İnsanı fikirleri şâir yapmaz vatanda
İdeoliji hâkim ülkemde çok satanda

Şâirlik vasfı yoktur birçok meşhur şâirde
Rafa dahi koymazlar siyâset yoksa bir de

Soner Çağatay olmaz, olamaz ona kuyruk
Hiçkimseden almadı, almaz siyâsî buyruk

Ne sağın şâiridir, ne de solun, bu serkeş
Türkiye semâsında herkese vuran güneş

Yolu, Yunusʼun yolu; ayırmaz sağı solu
Fakat mukaddesâta sövene kalkar kolu

Katiyyen olmayacak, siyâsetin maşası
Ve sarhoş etmeyecek ikbâlinin şaʼşası

Hamasetle İslâmʼı ve Türklüğü savunmaz
Ecdâdın eseriyle, çocuk gibi avunmaz

Her nesil eseriyle, halkına övünmeli
Ecdâdı geçemedim diye de dövünmeli

Lisâna sahip çıkmak her edîbin namûsu
Taşlarım ,,anaˮ dili bozan hâin deyyûsu

Dildeki kelimeler, bir milletin genidir
Onları tahrib etmek cehaletin şeʼnidir

Diliyle kavga etmez gerçek şâir ve edîb
Bilakis lisânını kalemle eder tehzîb

Bir şâir birleştirir; topluma nifâk sokmaz
Milletin vahdetine, kalemi çomak sokmaz

İşkenceler de görse, vatanında ölmeli
Ölürken şehîd gibi her zâlime gülmeli

Yabancı bir ülkeye edilse birgün sürgün
Son nefesini vermez bu milletine küskün

Siteme hakkı vardır ama yoktur küfre
Hep saygı olmalıdır, şâirdeki mefkûre

Eğer bir şâir kasten, halkına derse ,,Koyun!ˮ
Ben de halka derim ki: ,,Ona gidin de koyun!ˮ

Halkına »koyun«« diyen bir şâiri çiğnerim
Zira ben bu millete, müntesib bir Sonerʼim

Velhâsılı bunlardır, şiirde ilkelerim
Onları çiğneyeni kalemle silkelerim

Soner ÇAĞATAY (12:24) 3 Kasım 2011 / Wuppertal / Almanya